تاریخچه کهنه شور کردن فرش

تاریخچه کهنه شور کردن فرش

همانطور که در مقالات گذشته اشاره کردیم هنگامی که بافت قالی تمام شد زمانی که می خواهند غبار و گرد را از لابه لای پرزهای قالی خارج کنند، به فرش با چوب ضربه می زنند یا  آن را می تکانند یا در زیر پای خود قرار می دهند یا فرش را در رودخانه ای می بندند.

چیزی که در این بحث مهم است  این است که برای فروختن و صادر کردن فرش از ایران به دیگر کشورهای متقاضی در زمان های قدیم نقش و نگار بسیار تاثیر گذار بوده است  .

خریدارانی که از خارج تمایلی به خرید این فرش ها داشتند علاقه زیادی به  فرش های کهنه داشته و ما برای پیشرفت و اوج گیری در صنعت صادر کردن قالی باید عملیات های تکمیل قالی را به صورت کامل انجام دهیم .

زمانی که این عمل در حال انجام شدن است نباید نقش شرکت های دیگری که به عنوان یک شرکت بیگانه شناخته می شوند و در برهه های زمانی مختلف، تولید و صادر کردن قالی های ایرانی را در تسلط خود قرار می دهند  نادیده گرفت .

این شرکت ها تشکیلاتی بسیار وسیع در زمنیه فرش های ایرانی دارند.

آن ها فرش هایی را خریداری می کنند و زمانی که می خواهند برای از بین بردن آلودگی هایی که در میان  فرش قرار دارد اقدام کنند  فرش را با استفاده از یک سری عملیات های شست وشو شیمیایی تکمیل می کنند .

روشی که در شستشو فرش صورت می گیرد طی مدت زمانی که فرش ها به صورت متداول شستشو می شوند یعنی از زمانی که مرحله ی تکمیل شدن تمام می شود را دوا شور می گویند .

علت نام گذاری این عملیات این است که در زمان های قدیم تاجرها از دیگر کشورها به تولید کنندگان قالی موادی می دادند که قالی های خود را با آن می شستند و  به آن دوا می گفتند.

و الودگی قالی ها پس از تکمیل بافت با این دوا ها پاک می شد .

با گذشت زمان مشخص شد که این دوا از ترکیبات کلردار است و این عملیات از گذشته تا به حال با نام دوا شور شناخته می شود .

از ترکیباتی مانند سدیم و یا کلسیم هیبوکلریت در حال حاضر برای شستن فرش استفاده می شود .

در کهنه کردن نمای قالی نیز از این مواد استفاده می شود .

یک سری مدارک و شواهد برای این کار وجود دارد که در تاریخ از نیمه دو قرن 19 به سال میلادی کشورهای اروپایی قالی های کهنه را راحت تر می توانستند بخرند.

زمانی که تبریزی ها در حوزه بافت فرش مشغول به فعالیت گسترده تر شدند نقش عمده تامین قالی های کهنه  خانه ها و سایر مکان ها و صادرات این نوع فرش بر عهده انها بود .

این کار طی مرور زمان ها با افزایش تقاضا برای قالی های کهنه، باعث شد تا  مقدار آن ها را در بازارهای فرش داخلی کشور کاهش یابد.

زمانی که تقاضای فرش ایرانی در بازارهای مصرفی از سوی دیگر کشورها افزایش یافت شهرهایی در ایران قرار داشتند که در برخی از آن ها کارگاه های قالی بافی همچنان مشغول کار بودند .

ولی رنگ هایی که در این کارگاه ها استفاده می شدند برای عرضه فرش به بازار های خارجی مطلوب نبودند .

و در همین زمان بود که تاجرهای تبریزی راه حلی برای این موضوع پیدا کردند و به فکر کهنه سازی قالی و فرش ها هنگام تولید افتادند .

برای کهنه شور فرش هایی که تازه تولید شده ویا بافته شده بودند را در مقابل نور خورشید قرار می دادند و در هر روز  بر روی آنها آبی می ریختند تا در اثر نوری که از خورشید به صورت مستقیم ساتع می شد و رطوبتی که در آن ها ایجاد می شد تغییراتی در رنگ فرش صورت بگیرد .

روش دیگری که انها برای کهنه شور فرش استفاده می کردند این بود که آن ها را بر روی زمین هایی که افراد زیادی رفت و آمد می کردند پهن می کردند تا همانند فرش های پا خورده قدیمی شوند و پس از آن فرش را با چوبک و یا با استفاده از خاکستر شستشو می دادند.

البته اگر کسی قصد داشت از این روش استفاده کند باید زمان بسیاری را صرف می کرد تا فرش به حالت کهنه در بیاید .

تاجرها طی مرور زمان این را درک کردند که توانسته اند رنگ قالی ها را با خاکستر چوب بیشتر کم کنند تا با پا بر روی فرش راه رفتن !

به همین دلیل از ان زمان به  بعد  شستشو با خاکستر به عنوان اکسیداسیون و یا عاملی که باعث می شد تا رنگ فرش تغییر کند شناخته شد که همان کهنه شور بود .

مجموعه آزاد شایان تولید کننده و صادر کننده انواع فرش و تابلو فرش در ایران با مدیریت سرکار خانم ازاده

جهت کسب اطلاعات بیشتر ، خرید انواع قالی و فرش و تابلو فرش می توانید به سایت پرشین کارپت مراجعه کنید